روغن ارده

روغن كنجد/ دهن السمسم/ دهن الحل/ روغن رهشى‏/ ارده‏

روغن كنجد: اگر روغن را از كنجد پوست نکنده ­ی بوداده بگيرند، چسبندگی آن بیشتر از روغنیست که از کنجد پوست کنده ­ی بوداده میگیرند که در اصطلاح به آن روغن ارده می­گویند.

نحوه گرفتن روغن ارده: کنجد بو داده­ ی پوست کنده پس از آنکه نرم سائیده شد تبدیل به ارده می­شود، سپس بتدریج با کمی آب مخلوط کرده و با دست یا همزن به آهستگی خوب بهم زده تا گرم شود و روغن آن جدا گردد و اگر ارده را در آب، جوش داده تا روغن حاصل شود، به آن «طبيخ» گویند.

طبيعت آن: در دوم گرم و تر 

تاریخ مصرف: قوت آن تا هفت سال باقى مى‏ماند.

افعال و خواص:

1. آشاميدن آن با داروهای مناسب، بازکننده ­ی عروق، نرم کننده، رطوبت ­بخش و چاق کننده بدن و رفع خون سوخته­ ی ناشی از خلط تند و تنگی نفس و سرفه ­ی خشک و زخم ريه و تشنج ناشی از خشکی.
2. روغن ارده در همه افعال فوق قویتر از روغن كنجد است.
3. در رفع سوزش ادرار مانند روغن كنجد است
4. در سوپ و آش‏هاى بیماران بعد از روغن بادام و پسته یکی از مفیدترین روغن هاست. 
5. چکاندن جوشانده ­ی آن با فلفل سفيد و مصطكى جهت گشودن انسداد گوش مفید است.
6. مالیدن مخلوط روغن ارده با سفيده تخم ‏مرغ جهت تحليل سختی­ها و ورم­های چشم و غير آن 
7. و همینطور مخلوط آن با روغن زيتون و زرده تخم‏ مرغ جهت رفع ورم چشم مفید است.
8. مالیدن مخلوط لعاب اسفرزه جهت زبری و خارش بدن و سوختگى آتش و زخمی كه ناشی از کشیدن نوره پدید آمده باشد مفید است.
9. ماليدن آن به صورت جهت نيكويى و صفا و براقى و نرمى چهره مفيد است.
10. نشستن در روغن ارده جهت اكثر بیماریهای خشک مانند تشنج و غير آن.
11. مکرر عضو سوخته با آتش را با این روغن، روغن مالی کنند، به گونه­ ای که پارچه­ ی نخی را با آن تر کرده و روی عضو یا اعضاء می­گذارند.

مصلح آن: 

جوشاندن آن با پياز و يا با کمی خمير و آشاميدن آب پیاز با آب ليمو یا امثال آن و يا مصرف آبلیمو یا آبغوره یا سرکه بعد از مصرف آن.

مقدار مصرف در روز: 6 گرم.

جایگزین یا بدل آن: روغن بادام شيرين است.